(حضرت اين سخنرانى را در مراسم نماز باران در شهر كوفه ايراد فرمود)

 

أَلَا وَ إِنَّ الْأَرْضَ الَّتِي تُقِلُّكُمْ وَ السَّمَاءَ الَّتِي تُظِلُّكُمْ مُطِيعَتَانِ لِرَبِّكُمْ

آگاه باشيد، زمينى كه شما را بر پشت خود مى برد، و آسمانى كه بر شما سايه مى گستراند، فرمانبردار پروردگارند،

وَ مَا أَصْبَحَتَا تَجُودَانِ لَكُمْ بِبَرَكَتِهِمَا تَوَجُّعاً لَكُمْ وَ لَا زُلْفَةً إِلَيْكُمْ

و بركت آن دو به شما نه از روى دلسوزى يا براى نزديك شدن به شما،

وَ لَا لِخَيْرٍ تَرْجُوَانِهِ مِنْكُمْ وَ لَكِنْ أُمِرَتَا بِمَنَافِعِكُمْ

و نه به اميد خيرى است كه از شما دارند، بلكه آن دو، مأمور رساندن منافع شما بوده،

فَأَطَاعَتَا وَ أُقِيمَتَا عَلَى حُدُودِ مَصَالِحِكُمْ فَقَامَتَا

اوامر خدا را اطاعت كردند، به آنها دستور داده شد كه براى مصالح شما قيام كنند و چنين كردند.

إِنَّ اللَّهَ يَبْتَلِي عِبَادَهُ عِنْدَ الْأَعْمَالِ السَّيِّئَةِ

خداوند بندگان خود را هنگامی که گناه مرتکب می شوند،

بِنَقْصِ الثَّمَرَاتِ وَ حَبْسِ الْبَرَكَاتِ وَ إِغْلَاقِ خَزَائِنِ الْخَيْرَاتِ

با كمبود ميوه ها، و جلوگيرى از نزول بركات، و بستن در گنج هاى خيرات، آزمايش مى كند،

لِيَتُوبَ تَائِبٌ وَ يُقْلِعَ مُقْلِعٌ وَ يَتَذَكَّرَ مُتَذَكِّرٌ وَ يَزْدَجِرَ مُزْدَجِرٌ

براى آن كه توبه كننده اى باز گردد، و گناهكار دل از معصيت بكند، و پند گيرنده ای پند گيرد، و باز دارنده، راه نافرمانى را بر بندگان خدا ببندد،

وَ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ الِاسْتِغْفَارَ سَبَباً لِدُرُورِ الرِّزْقِ وَ رَحْمَةِ الْخَلْقِ

و همانا خدا استغفار و آمرزش خواستن را وسيله دائمى فرو ريختن روزى، و موجب رحمت آفريدگان قرار داد

فَقَالَ سُبْحَانَهُ " اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفَّاراً،

و فرمود: «از پروردگار خود آمرزش بخواهيد، كه آمرزنده است،

يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً،

تا باران خود را از آسمان پی در پی بر شما فرو  بارد،

وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهاراً "

و با عطا کردن اموال فراوان و فرزندان، شما را يارى دهد، و باغ ها و نهرهاى پر آب در اختيار شما گذارد».

فَرَحِمَ اللَّهُ امْرَأً اسْتَقْبَلَ تَوْبَتَهُ وَ اسْتَقَالَ خَطِيئَتَهُ وَ بَادَرَ مَنِيَّتَهُ

پس رحمت خدا بر آن كس كه به استقبال توبه رود، و از گناهان خود پوزش طلبد، و پيش از آن كه مرگ او فرارسد، یه عمل صالح بپردازد.

 

بخشی از خطبه 143 نهج البلاغه ترجمه محمد دشتی با اندکی تصرف

نظرات شما عزیزان: